Umowa rezerwacyjna jest na tyle często spotykanym rozwiązaniem w przypadku zakupu nieruchomości na rynku pierwotnym, że została uregulowana w tzw. nowej ustawie deweloperskiej (tj. ustawie z dnia 21 maja 2021 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego oraz deweloperskim funduszu gwarancyjnym) (dalej: ustawa deweloperska).
Pytanie dotyczące tego, czy można mieszkać bez meldunku, często pojawia się w kontekście wynajmu mieszkania. Czy istnieje obowiązek meldunkowy? Czy właściciel ma obowiązek zameldowania najemców w swoim mieszkaniu? Czy najemca musi uzyskać zgodę od Wynajmującego na meldunek?
Na te i inne pytanie zostanie udzielona odpowiedź w poniższym wpisie.
Sprzedaż, zakup, a nawet najem nieruchomości to przedsięwzięcia poważne, wymagające znajomości rynku, realiów ekonomicznych oraz przepisów prawa, w tym także prawa podatkowego. Ponadto dokonywanie tych czynności wiąże się najczęściej z dużym nakładem pracy i zaangażowaniem czasowym. Nie każdy właściciel sprzedawanej lub wynajmowanej nieruchomości albo osoba poszukująca nieruchomości w celu jej zakupienia lub wynajęcia ma realną możliwość osobistego zajmowania się wyszukiwaniem potencjalnych kontrahentów. Część tych czynności można zatem zlecić osobom zajmującym się nimi zawodowo, tzn. pośrednikom w obrocie nieruchomościami.
Bardzo częstym sposobem nabycia mieszkania jest jego otrzymanie w spadku po osobach najbliższych (dziadkowie, rodzice).
Nierzadko zdarza się, że spadkobierca nie decyduje się na utrzymywanie otrzymanego w spadku mieszkania, gdyż jego sprzedaż daje możliwość uzyskania środków pieniężnych na samodzielnie wybrany cel – w tym na zakup innej nieruchomości lub spłatę kredytu hipotecznego.
Księga wieczysta to ogólnodostępny dokument, który opisuje stan prawny nieruchomości. Znajdują się w niej informacje nt. oznaczenia nieruchomości (tj. adres, powierzchnia i przeznaczenie,) właściciela nieruchomości oraz ciążących na nieruchomości obciążeń (np. służebność, hipoteka).
Wynajęcie mieszkanie firmie stanowi alternatywę dla właścicieli mieszkań, którzy z różnych względów obawiają się udostępniać swoje mieszkanie osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jest to rozwiązanie warte do rozważenia dla właścicieli mieszkań położonych w dużych ośrodkach miejskich oraz w pobliżu inwestycji (np. budowlanych), w ramach których zatrudnionych jest dużo pracowników, sprowadzonych przez pracodawcę.
Co istotne, duże firmy o stabilnej pozycji na rynku dają większą gwarancję terminowej płatności, jak również są w stanie zaakceptować wyższa stawkę czynszu najmu niż osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.
W jednym z poprzednich wpisów na blogu poruszaliśmy temat dokumentów potrzebnych do sprzedaży mieszkania.
Jakkolwiek formalności związane z przygotowaniem transakcji sprzedaży mieszkania są ważne, to nie należy zapominać o tym, że również przy samej sprzedaży mieszkania oraz bezpośrednio po niej należy dopełnić szereg formalności, aby – kolokwialnie mówiąc – „dopiąć” transakcję. Są to przede wszystkim formalności związane z dokonaniem płatności wynagrodzenia notariusza i podatków.
Darowizna mieszkania to popularna forma przeniesienia własności nieruchomości – szczególnie wśród osób z najbliższego kręgu rodziny. To forma szczególnie korzystna dla osób z tzw. podatkowej grupy zerowej – wówczas nowy właściciel nie musi liczyć się z zapłatą podatku od spadków i darowizn.
Nierzadko zdarza się, że obdarowany nie decyduje się na utrzymywanie nabytego w drodze darowizny mieszkania. Jego sprzedaż daje bowiem możliwość uzyskania środków pieniężnych na samodzielnie wybrany cel – w tym na zakup innej nieruchomości lub spłatę kredytu hipotecznego.
Nieruchomości – z uwagi na swoją wartość i trwałość – stanowią jeden z najważniejszych składników majątkowych każdej osoby – stąd podlegają szczególnej ochronie prawnej. Jednym z przejawów ochrony prawnej nieruchomości jest wysoki stopień sformalizowania procesu nabycia (zbycia) nieruchomości, który ma za zdanie umożliwić weryfikację stanu prawnego i faktycznego nieruchomości, a dzięki temu chronić interesy prawne i majątkowe stron transakcji nabycia (zbycia) nieruchomości.
Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (dalej jako KWU) księgi wieczyste zakłada i prowadzi się dla nieruchomości. Nieruchomościami mogą być grunty, budynki trwale związane z gruntem lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (samodzielny lokal).
OBSERWUJ NAS: